Í Kolgrafarfirði er mikið dýralíf. Þar heldur stór hluti svartbaksstofnsins sig ásamt 38 öðrum fuglategundum. Þar er einnig að finna háhyrninga, hnýðinga og seli. Hraunsfjörður gengur inn úr Kolgrafafirði, langur en þröngur. Á flóði og fjöru er út- og innstreymi svo mikið að straumurinn líkist beljandi stórfljóti.

Berserkjahraun er úfið apalhraun með gíghólum og söguminjum í Helgafellssveit á Snæfellsnesi. Hraunið hefur runnið úr gígum norðan Kerlingaskarðs þar sem stærstur er Rauðakúla en þaðan rann einnig hraunið Bláfeldarhraun í Staðarsveit. Næst koma svo Grákúla og þá Kothraunskúla. Hraunið rann til sjávar við Bjarnarhöfn og út í Hraunsfjörð og er það á náttúruminjaskrá.

Berserkjahraun er frægt úr Heiðarvíga sögu sem talin er ein af elstu Íslendingasögunum en þar segir frá afkomendum Egils Skallagrímssonar og langvarandi deilum og átökum Borgfirðinga og Húnvetninga sem náðu hámarki í bardaga á heiðinni Tvídægru.

Fornfrægt fjall (73 m) þaðan er fagurt útsýni yfir Breiðafjörð.

Þjóðtrúin segir að þrjár óskir uppfyllist ef maður lítur aldrei um öxl og mælir ekki orð af munni meðan gengið er á fjallið. Óskirnar mega einungis vera góðs hugar, engum má segja þær og biðjandi þarf að horfa til austurs.

Upp á Helgafelli er útsýnisskífa svo auðvelt er að átta sig á fjallahringnum.

Núverandi kirkja á Helgafelli var reist 1903 og tekur 80 manns í sæti.

Guðrún Ósvífursdóttir, ein helsta sögupersóna Laxdælu bjó síðari hluta ævi sinnar á Helgafelli. Þar var hún greftruð að írskum sið. Á leiðinu er minnisvarði gerður úr steini úr Helgafelli með ártalinu 1008, en steinninn var settur á leiðið 1979.

Árið 1184 var klaustur af Ágústínusarreglu flutt frá Flatey að Helgafelli og eftir það var staðurinn menntasetur og höfuðstaður bóklegrar iðju á Vesturlandi.

Upp á Helgafelli er tóft, hlaðinn úr hellugrjóti sem talin er vera rúst af kapellu munkanna.

Drápuhlíðarfjall er 527 m, litskrúðugt og sérkennilegt fjall blasir við þegar keyrt er eftir þjóðvegi 54 í nánd við Stykkishólm.

Í fjallinu er bæði basalt og líparít. Surtarbrandur milli blágrýtislaga og steingerðir trjábolir. Mikið um brennisteinskís og ýmsa sérkennilega steina, japis og glerhalla.

Talið var að gull væri í fjallinu og þess var leitað en magnið þótti of lítið.

Eftir miðja síðustu öld var vinsælt að taka grjót úr Drápuhliðarfjalli og nota í arinhleðslur en grjóttaka er algjörlega bönnuð í dag.